நிறைய பேர் கெட்டு போறது பெத்தவங்களால தான். அதற்கு என் வாழ்க்கை கூட ஒரு எடுத்துக்காட்டு தான். என் பெயர் ஷினி. கொஞ்சம் குண்டா ரொம்ப அழகா இருப்பேன். என் கதையை விளக்கமாக சொல்கிறேன். என் அப்பா துபாயில் வேலை பார்க்கிறார். மூன்று வருடத்திற்கு ஒரு முறை தான் ஊருக்கு வருவார். என் அம்மா என்னை விட அழகா இருப்பாங்க. குண்டும் இல்லாம ஒல்லியும் இல்லாம அம்சமா இருப்பாங்க. என் அம்மா பெயர்

She had been sleeping in front of the T.V. So had the others. But they had all felt sleepy at different points in time and gone to bed.Shobha and Kumar had come visiting to the house of Gopal and Dipti. They had a nineteen year old son, Ajay. The movie which they had been watching was a murder story but it had some erotic scenes. Ajay, the son had left when a passionate and intense lovemaking scene had come on. Gopal and Dipti, the boy's parents, froze when that scene had come up and the young man had been discreet enough to leave.The house had all the bedrooms upstairs and ever since they had arrived earlier in the evening no one had gone upstairs. The servants had carried luggage up and Gopal and Kumar had poured drinks. The women drank too, though the family as a whole was kept conservative under the watchful eyes of the parents. The women wore sindoor and mangalsutra and wore sarees in a traditional way, covering their head whenever elders were around. For Shobha, Gopal was an

அன்று நல்ல மழை. மின்னல் பளிச் பளிச் என்று மின்னியது. எங்கள் வீடு மிகவும் சிறியது. ஒரு ஹால். ஹாலின் இடதுபுறம், சமையலறை. அதை ஒட்டியே பாத்ரூம், கழிவறை. ஹாலின் வலதுபுறம், பெட்ரூம். பெட்ரூமில் தான் அனைத்து சாமான்களும் இருக்கும். கண்ணாடி, சீப் என்று அனைத்தும் பெட்ரூமில் தான் இருக்கும். ஒரு பிரோ, ஒரு அலமாரியும் அதற்கு எதிர் புறம் இருக்கும்.நான் பெட்ரூமில் படுத்துக் கொண்டிருக்க,

எங்கள் வீடே விழாக்கோலம் பூண்டிருந்தது. வீடு முழுவதும் அழகாக அலங்கரிக்கப் பட்டிருந்தது. வீட்டில் எல்லோரும் புத்தாடை உடுத்தியிருந்தார்கள். அனைவரும் முகத்தில் சந்தோஷத்தோடு உற்சாகமாக திரிந்தார்கள். சமயலறையில் விருந்து தயாராகிக் கொண்டிருந்தது. புதுவகை இனிப்புகள் ரெடியாகிக் கொண்டிருந்தன. வீடு முழுவதும் கேலிப்பேச்சும் சிரிப்பொலியுமாக இருந்தது. எல்லாம் எதற்காக

இளங்கோ தன்னையே வெறித்துக் கொண்டிருப்பதை, கண்ணம்மா கவனித்துக் கொண்டுதானிருந்தாள். பேரன் தானே என்று அசட்டையாக மாராப்பு விலகுவது பற்றிக் கவலைப்படாமல் இருந்தவளுக்கு, அவனது பார்வை குறுகுறுப்பை ஏற்படுத்தியது. விலகுகிற மாராப்பைச் சரி செய்வதா, வேண்டாமா என்று அவளுக்குள் ஒரு சின்னக் குழப்பம். போதாக்குறைக்கு, இந்த வயதிலும் தன்னால் ஒரு வாலிபனுக்குக் கிளர்ச்சி ஏற்படுத்த

வீடு வந்ததும் அம்மாவும், ரோஸியும் உடை மாற்றி நைட்டியில் வந்தனர்! அம்மாவே ரோஸியிடம்! ஏண்டி! உன் அண்ணன் உன்னை அந்தசுடிதார்…ல அழகாய் இருக்குன்னு சொன்னானே, இன்னும் கொஞ்ச நேரம் அப்படியேதான் இருக்கிறது? அதுக்குள்ள என்ன அவசரம்?சரிம்மா!சாரி..ண்ணா! வேணுமின்னா உடனே போட்டு காட்டுகிறேன்! அண்ணனுக்கில்லாததா? ஏண்டி! அந்த பார்ட்டிக்கி அத்தனை பேரும் உன்கூட படிக்கிரவங்களா…டி?

எங்கள் வீட்டில் அப்பா, அம்மா, நான், தங்கச்சி நாலே பேர்தான்! அப்பா கொஞ்ச நாள் துபாயில் வேலைபார்த்தார். பிறகு சென்னையில் செட்டிலாகிவிட்டோம். நான் டிகிரி முடித்து வேலைக்கு செல்கிறேன்! தங்கச்சி ரோஸ்லின் பேஷன் டிசைனிங் படிக்கிறாள். அம்மா வீட்டில்தான் இருக்கிறாள், பெயர் ரூபி ஜான், அப்பா பேர் ஆல்பிரட் ஜான் தங்கச்சி ரோஸி!! 19 வயதிற்கேற்ற வளர்ச்சி!! முலை ரெண்டும் சும்மா நச்..னு

It was on the tenth day of his grandfather's demise that the last of the relatives who had come to attend the funeral left Raj and his mother Kala alone in their small abode. It was difficult for them to get used to the fact that the old man was not prying upon them anymore. Since Raj lost his father 9 years ago, his grandfather kept a hawk's eye on them and now it was difficult for them to digest the fact that he was no more.Having lived under his nose for 9 years it came as a big relief that at last they were not under his scanner. On one hand he felt free and on the other he was troubled as he had to take care of his mother. Though he was 19 years it was a huge responsibility on him to look after his mother with what little resources he had in hand. Having a strong feeling that he could manage, he felt relieved.As evening dawned, his mother Kala looking at the stairs leading to the attic said. 'Why don't we go up and have a look.''Yes Mom,' he replied as he was keen to climb the

Next morning being Saturday Amar left for college early and when he came back he was asked by his mother to change fast as they all were going out for dinner. Amar was delighted as they were going to one of his favorite restaurants.After having a wash and getting dressed up as he came he was enchanted to see his mother wearing a half white silk sari with a sleeve less matching blouse. This was the first time she was decked up so luminously and seeing her he felt proud.Soon they reached the posh restaurant and as the three of them entered the vast dining room Mayuri's mind raced back to the day when they were here last. She remembered it very well that Nithin had accompanied them and it was here that he had teased her in front of his brother. Her thoughts flashed backed to the particular moment when his hand which was on her thigh had failed to reach the goal. She remembered how at the last moment he had chickened out and how it had affected her.As she was recalling all this she was

Sitting on the soft cushioned chair he waited for his Mom to come down. He had been waiting for last 15 minutes and it usually never took her so long to dress up and come down. At that point of time he did not know what was holding her up as they had to reach the Airport to receive his uncle and aunt.After glancing at his watch for umpteenth time as he looked up his eyes got focused on a gorgeous lady draped in a silk sari with her loose hair flying walking down the stairs. For few seconds it was difficult for him to envisage what he saw. It was hard for him to believe it was his mother, who was so gorgeously decked, her hair loose, her body swaying walking down the stairs and when she went past him, he was stunned when the perfume hit his nostrils. He was in a daze and as he could not reason out her appearance he followed her tamely.On following his eyes got riveted on her movements. Seeing her body sway he felt something, something which he could not envisage at that moment. It was