இன்று ஞாயிற்று கிழமை. எத்தனை நேரம் வேண்டுமானாலும் துங்கலாம். எனக்கு மட்டும் எட்டு மணிக்கெல்லாம் எழுந்திரிக்க வேண்டும். குறிப்பாக இன்று. ஏன்னு கேட்டா எப்புடிச் சொல்றது. இதெல்லாம் வெளிய சொல்லக் கூடிய விசயமா? இருந்தாலும் சொல்லித்தானே ஆகனும்.எனக்கு ரெண்டு அண்ணன். நான் கடை குட்டி. அக்கா தங்கை யாரும் இல்லை. அப்பாவுக்கு கண்ட்ராக்ட் பிஸினஸ். அம்மாவுக்கு எப்பவும் ஊர்

ஒரு வழியாக பூந்தமல்லி பஸ்ஸ்டாண்டில் இறங்கி மாநகரத்தின் மாசு படிந்த காற்றில் கலந்திருக்கும் தெருப் புழுதியையெல்லாம் சுவாசித்துக்கொண்டே மாமாவின் வீட்டை நோக்கி நடந்தேன். எப்படித்தான் இத்தனை நாற்றத்தில் இவர்கள் வாழ்க்கை நடத்துகிறார்களோ! இதிலே பட்டணத்து வாசிகள் என்று பந்தா வேறு!. செந்தமிழ் நகரைத் தேடிக் கண்டுபிடித்து வீட்டை அடைவதற்குள் குமட்டிக்கொண்டு வாந்தியே

என் பெயர் கவிதா. என் வயது 30. நான் பார்ப்பதற்க்கு நடிகை அர்ச்சனா மாதிரி இருப்பேன்.எனக்கு இன்னமும் திருமனம் ஆகவில்லை. ஏக்கங்களோடு வாழ்ந்துகொண்டிருந்த எனக்கு அன்று ஒருநாள் என்னையும் அறியாமல் அந்த தப்பு நடந்தது. அவன் பெயர் சங்கர். வயது 25 இருக்கும். நல்ல கட்டு மஸ்தான உடம்பு. மாநிறம். எங்கள் வீட்டு தோட்டத்துக்கு அடிக்கடி வேலைபார்க்க வருவான். அவன் வேலை பார்த்துக்

இரண்டு நாட்களாகவே என்னுள் தொற்றிக்கொண்டிருந்த பரபரப்பு இன்று காலையிலிருந்து பல மடங்காக உயர்ந்து உடலில் லேசான நடுக்கம் கூட வந்துவிட்டது. இதற்கெல்லாம் காரணம் என் மகள் மாலதியும் மாப்பிள்ளை ராஜ்-ம் தான். மாலதி, மாப்பிள்ளை இருவருமே வேலைக்கு போகிறவர்கள். மாலதிக்கு பெங்களூரில் ஏதோ செமினாராம். ஒரு வாரம் அங்கே இருக்கவேண்டும். மாப்பிள்ளையைக் கூப்பிட்டால் வரவில்லை என்று

எனது பெயர் பாலமுருகன். வயது 33.நான் எனது நண்பர் கோபி வீட்டுக்கு அடிக்கடி செல்வேன். அவரும், அவர் மனைவி ஜெயாவும் என்னுடன் சகஜமாக பழகுவார்கள். அவர் மனைவி கல கலப்பாக என்னுடன் பேசி அரட்டை அடிப்பாள்.அவர் மனைவி மாநிறமாக இருந்தாலும், முலைகள் பெரிதாக எடுப்பாக இருக்கும் பார்த்தாலே ஓக்க வேண்டும் போல இருப்பாள். ஆனால் நண்பர் மனைவி என்ற மரியாதை கருதி, அவள் முலைகளை நேரடியாக உற்று

ஈரோடு மாவட்டம் அந்தியூர் அருகே ஒரு விவசாயக்குடும்பத்தில் பிறந்த சண்முகம், தனது பரம்பரையிலேயே ஒரு விதிவிலக்காக முதுகலைப் பட்டம் பெற்றிருந்தான்.இருப்பினும், தாய் வழிப்பாட்டனாருக்கு உதவியாக அவரது நிலபுலங்களைக் கவனித்துக்கொண்டிருந்தான். சண்முகத்தின் அப்பா, அவரது பண்ணையில் பணி புரிந்திருந்த ஒரு பெண்ணை இழுத்துக்கொண்டு குடும்பத்தை நிர்க்கதியாக விட்டு விட்டு ஓடி

நான் ஒரு இல்லத்தரசி. என் பெயர் ரம்யா என் கணவர் பெயர் அச்சுதன். கணவனுடனும் நான்கு வயது பெண் குழந்தையுடனும் கேரளாவில் வசித்து வருகிறோம். நான் பார்ப்பதற்கு நன்றாக இருக்கும் ஒரு குடும்பப் பெண். சராசரி உயரம், மா நிறம், பருத்த முலைகள், நல்ல உருண்டு திரண்ட புண்டை, மடிப்பு இருந்தாலும் எடுப்பான இடுப்பு.வழவழப்பான இடுப்பின் நடுவில் அழகான ஆனால் ஆழமான தொப்புள்.வாழைதண்டு தொடைகள்,

இக்கதையின் தலைப்புப்படி நான் ஒரு நர்ஸ், பெயர் பூர்ணிமா என்று உங்களக்கு தெரியும். ஆமாம் நான் ஒரு பிரபல மருத்துவமனையில் பணிபுரியும் நர்ஸ். நர்ஸ் வேலை ரொம்ப புனிதமானது. மற்றவர்களுக்கு நாம் செய்யும் மகத்தான தொண்டு என்று கேள்வி பட்டு, விருப்பத்துடன் நான் இந்த வேலைக்கி வந்தால் இங்கு உடன் வேலை செய்பவர்கள் , நோயாளிகள் என்னை ஒரு கால் கேர்ள் போல உற்று பார்க்கிறார்கள்,

ஒரு பச்சை கலர் நைட்டியில் இருந்த சிந்து. நவ்கியைப் பார்த்து லேசா கண்களை சிமிட்டி. அழகான ஒரு புன்னகை காட்டிவிட்டுப் போய் ஜன்னல் ஓரமாக நின்றாள்.அவளது அந்தப் புன்னகை அவனை இம்சை செய்தது. உட்கார்ந்திருந்த இடத்தை விட்டு. அவனும் எழுந்து போய் அவள் பக்கத்தில் நின்றான். ஜன்னலுக்கு வெளியே மழை பெய்து கொண்டிருக்க. மழைக் காற்று சில்லென்றிருந்தது. "அம்மு." மெல்லமாய் அழைத்தான்

ஜெயலக்ஷ்மி பரப்பரப்புடன் காணப்பட்டாள். இட்லியை கூக்கரில் ஊத்திவைத்துவிட்டு. மிக்சியில் சட்னி அரைத்தாள். இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் தமிழ்நாடு எக்ஸ்பிரஸ் சென்னை சென்ட்ரலை தொட்டுவிடும். ஜெயலட்சுமிக்கு 45 வயது.பொறுப்பான குடும்ப தலைவி. மூன்று பிள்ளைகளுக்கு தாய். இரண்டு மகள் ஒரே மகன் . ரெண்டு மகளையும் கல்யாணம் பண்ணி கொடுத்தாகி விட்டது.மகன் பிலானியில் இன்ஜினீயரிங் படித்து